SEGUIRIYA



                                               Se murió mi mare
                                               y todo cambió.
                                               Hasta la ropa blanca de mi cuerpo
                                               negra se volvió.


                                               Qué mala, Dios mío,
                                               qué mala es mi suerte,
                                               porque no hay pena buscando en el mundo
                                               que a mí no me encuentre.


                                               Por aquello que has hecho,
                                               te aborrezco yo.
                                               Ni en el infierno que te vea llorando
                                               te doy mi perdón.


                                               Chorro del pilar
                                               con tu agüita fresca,
                                               llévate mis penas arroyo abajo
                                               para que no vuelvan.


                                               Cambiarme quisiera
                                               y creer en Dios,
                                               con la esperanza de que en otra vida
                                               pueda verla yo.

 


Máximo López Jiménez
Látidos 
Premio Manuel Machado 2017

No hay comentarios:

Publicar un comentario